12 december 2009

Joh 3:16 God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft

Iedereen is besmet... Wat nu?
Is er nog iemand met puur bloed over?
Er is maar 1 puur mens nodig...
De dag is voorbij, je rijdt naar huis. Je zet je radio aan en hoort nog net een stukje van het nieuws over een klein dorpje in India waar een paar inwoners plotseling zijn overleden aan een soort griep waar nog nooit eerder iemand van gehoord heeft. Het is niet besmettelijk maar drie of vier mensen zijn dood, het is nogal interessant dus sturen ze er een paar internationaal beroemde dokters heen om dit te onderzoeken.

Je denkt er niet meer echt over na maar zondag, als je thuis komt van de kerk, hoor je nog een radiobericht. Alleen deze keer zijn er geen drie maar 30.000 mensen overleden in dit specifieke deel ergens in de bergen van India. Het is op tv die avond; de nieuwszenders laten een stukje zien over mensen uit een ziektecentrum in Atlanta die erheen gaan want deze ziekte is nog nooit eerder gezien.

Maandagochtend als je opstaat is het belangrijkste bericht van het nieuws. Maar nu is het niet alleen India meer, er zijn ook slachtoffers in Pakistan, Afghanistan, Iran, en voor je het weet hoor je het verhaal overal vandaan komen. Ze noemen het "de mysterieuze griep". De koningin heeft iets gezegd over dat iedereen in Nederland zal bidden voor die arme mensen dat het goed mag aflopen maar iedereen vraagt zich af; hoe gaat dit aflopen?

Dan maakt de president van Frankrijk een aankondiging die heel Europa doet schrikken. Hij sluit de grenzen van Frankrijk. Er mogen geen vluchten vanuit India, Pakistan of een van de andere landen waar deze ziekte is gezien in Frankrijk landen. Daarom kijk je die avond nog een beetje naar het nieuws. Je valt in slaap terwijl een huilende Franse vrouw wordt vertaald in het Nederlands; Er ligt een man in het ziekenhuis in Parijs die aan het doodgaan is door de mysterieuze griep. Het is in Europa.

De paniek breekt uit.

Zover ze weten, heb je het al een week voordat je erachter komt. Dan heb je vier dagen met ongelofelijke symptomen. En dan ga je dood.

Groot-Brittannië sluit ook zijn grenzen maar het is te laat. Ook in Groot-Brittannië liggen er al slachtoffers van de mysterieuze griep in het ziekenhuis.

Binnen vier dagen is deze natie met een grote angst in aanraking gekomen. Mensen kopen kleine gezichtsmaskers en hebben het over; "stel je voor dat het in ons land komt". Predikanten zeiden dinsdag op tv dat dit het oordeel van God is.

Het is woensdagmiddag en je bent op een gebedsmiddag van de kerk om te bidden voor de slachtoffers van deze mysterieuze griep wanneer er iemand schreeuwend naar binnen rent; "Doe de radio aan, doe de radio aan!!!!"

Terwijl de kerk luistert naar de radio wordt het bericht gedaan; Er liggen twee slachtoffers met symptomen van de mysterieuze griep in Amsterdam in het ziekenhuis. Binnen uren gaat deze ziekte het land door. Er zijn mensen die dag en nacht werken op zoek naar een geneesmiddel, maar niks werkt. Ondertussen is de ziekte overal op aarde gezien.

En dan, plotseling is er nieuws:

"De code is gebroken. Er kan een geneesmiddel gevonden worden. Er kan een vaccin gemaakt worden. Het enige wat er nodig is, is het bloed van iemand die nog niet besmet is. Dus overal op aarde wordt er iets simpels gevraagd van de mensen om naar een lokale plek te gaan en hun bloed te laten testen. Dat is het enige wat we van je vragen. Als je de sirenes hoort ga dan snel, stil en veilig naar het ziekenhuis of andere lokale plek waar je bloed afgenomen wordt."

Die vrijdagavond, wanneer jij en jouw gezin daar aankomen is er een lange rij. Iedereen wordt snel in de vinger geprikt en er wordt een labeltje bij gedaan. Er wordt je verteld dat je op de parkeerplaats moet blijven wachten op de uitslag. Als je naam wordt geroepen, kan je naar huis gaan en ben je dus ook besmet.

Je staat daar met honderden mensen doodsbang en je vraagt je af wat er gebeurt en of dit het einde van de wereld is.

Dan komt er een jonge man gillend uit het ziekenhuis die een naam gilt terwijl hij een naamkaartje vast heeft. Wat? Hij roept het nog eens en dan trekt je zoontje van vier aan je jas en zegt: 'Pappa, dat ben ik!'

Voordat je het weet hebben ze jouw jongen gepakt. 'Ho, wacht even, wat gaan jullie doen!' roep je. De arts zegt: 'Rustig maar, zijn bloed is puur. We willen zeker maken dat hij de ziekte niet heeft of krijgt, maar hij heeft waarschijnlijk het goede type.'

Vijf intense en lange minuten later komen de dokters en verpleegsters huilend en elkaar omhelzend naar buiten. Sommige lachen zelfs. Het is een week geleden dat je iemand zag lachen. Een oude dokter komt naar je toe en zegt:" Dank u wel meneer, uw zoons bloed is schoon en puur en we kunnen een vaccin maken.

Het nieuws is snel ook op de parkeerplaats bekend, alle mensen schreeuwen en lachen en bidden en huilen. Maar dan pakt de grijsharige arts jou en je vrouw aan de kant en vraagt of jullie even mee willen komen. 'We hadden ons niet gerealiseerd dat de donor een minderjarige zou zijn en we moeten uw handtekening op een formulier.'

Je begint met tekenen en dan zie je dat de hoeveelheid bloed die nodig is, niet is ingevuld. 'Hoeveel heeft u nodig??' De glimlach van de dokter vervaagt en hij zegt: 'We hadden geen idee dat het een klein kind zou zijn, we waren niet voorbereid, we hebben het allemaal nodig!'

'Maar kan hij geen transfusie krijgen?'

Als we puur bloed hadden... Kan jij tekenen? Het lot van de wereld ligt in jouw handen. Maar het kost je je zoon. Zou je tekenen? Na een moment stilte doe je het. Je mag nog even alleen met hem zijn voor ze beginnen.

Kan jij teruglopen? Kan jij naar die tafel lopen waar hij op zit terwijl hij vraagt: 'pappa?, mamma? Wat gebeurt er?' Kan jij zijn handen nemen en zeggen: 'Zoon, je moeder en ik houden van je en we zouden nooit wat met je laten gebeuren dat niet hoefde te gebeuren, begrijp je dat?'

En wanneer de oude dokter terugkomt in de kamer en zegt: 'Sorry, we moeten beginnen, mensen over de hele wereld zijn aan het sterven.' Kan jij weggaan?

Kan jij weglopen terwijl hij vraagt: 'Pappa? Mamma? Pappa? Waarom heb je mij verlaten?'

Een week later vindt de herdenkingsdienst plaats. Sommige mensen blijven in bed liggen, nemen niet eens de moeite om te komen. Anderen komen niet omdat ze liever naar een dagje uit gaan. En sommige die wel komen, zitten er zonder interesse bij. Zou je willen opspringen en roepen: 'Mijn zoon is voor jullie gestorven, kan het jullie dan niks schelen?'

Is dat het wat God wil zeggen?

Mijn Zoon is voor jullie gestorven, weten jullie niet hoeveel het me kan schelen?

2 maart 2009

De brugwachter

Het was in het jaar 1927 dat in de USA de grote crisis begon.
Een jonge, pas getrouwde man, vertrok naar de stad om daar werk te gaan zoeken. Door de stad stroomde een rivier waarover een spoorbrug was gebouwd. Aan de ene zijde was een brugwachtershuisje gebouwd, waarin de brugwachter zat.
De brugwachter deed de brug open wanneer er schepen door moesten varen. De jonge man solliciteerde naar deze baan,
en werd aangenomen. Hij deed zijn werk met veel liefde.

Na enige tijd werd in het gezin van deze brugwachter een zoontje geboren, ze noemden hem Gray. Toen Gray acht jaar was, nam zijn vader hem voor het eerst mee naar de brug,
en zei tegen hem: “Zal ik je laten zien hoe de brug werkt?” Moeder had hen eten meegegeven. Het was een grote belevenis voor Gray om te zien hoe alles werkte. Om in het wachthuisje te komen moesten ze over een smalle plak lopen, waaronder het mechanisme van de brug was. De hele morgen had Gray zitten kijken hoe de zeilschepen onder de brug doorvoeren, en de treinen eroverheen reden. De middagpauze kwam, en vader zei tegen hem: “Kom jongen, we gaan naar beneden om ons brood op te eten.”
De tijd met zijn zoon was zo spoedig voorbij gegaan, dat hij de trein even vergeten was, het was twaalf minuten voor twee toen hij plotseling de fluit van de trein hoorde. Hij sprong op en zei tegen zijn zoon: “Blijf jij hier zitten, ik ren naar boven om de knop in te drukken zodat de brug naar beneden zakt en de trein erover heen kan rijden..” Hij had net de knop ingedrukt waardoor de raderen in beweging
kwamen en de brug naar beneden kwam, toen hij een luide schreeuw van zijn zoon Gray hoorde: “Vader! Help mij!” Het was hem niet opgevallen dat de kleine Gray hem was nagelopen.. Toen de jongen over de smalle plank liep, was hij zijn evenwicht verloren en naar beneden gevallen. Hij was op het grote stalen kamrad gevallen, waarvan de raderen weer in een ander rad grepen. Vader zag hoe zijn kind steeds dichter bij de in elkaar grijpende tanden van de raderen kwam.
In een fractie overlegde hij wat te doen. Zijn zoon redden en de knop weer indrukken zodat de brug open bleef staan, of.. Plotseling dacht hij aan de vierhonderd passagiers in de trein. Hij moest een beslissing nemen. Zijn zoon redden, of die 400 mensen, die anders allemaal de dood zouden vinden in de rivier. Terwijl hij daarover dacht, hoorde hij weer de schreeuw van zijn zoon, maar de vader zei dat hij nu niet zijn vaderhart mocht laten spreken, omdat hij die mensen redden moest. Hoe vreselijk het ook was, maar hij moest z’n zoon laten sterven. Hij hoorde zijn zoon Gray schreeuwen toen hij gedood werd door de in elkaar grijpende tanden van de kamraderen.
Op dat moment stond de brug in de goede positie voor de aansnellende trein.
Het hart van de vader was verscheurd en hij schreeuwde het uit. Toen kwam de trein voorbij. Hij zag de conducteur die op zijn horloge keek.
Hij zag een man in de trein zitten die zijn pijpje rookte. Een ander las in zijn krant. In een volgende wagon zag hij mensen bij elkaar staan, zij maakten grappen en lachten. Hij zag kinderen heen en weer lopen en spelen. Sommigen aten een ijsje. En oh, hij ging bijna door de grond heen, hij zag een jongen die er precies zo uit zag als zijn eigen zoon.
De vader had wel voor ieder raam willen gaan staan en uitroepen:
"Mensen, kinderen. beseffen jullie dan niet dat dit mijn eigen zoon zijn leven heeft gekost?" Maar zij hadden geen enkel vermoeden van wat daar beneden had plaatsgevonden. En daarom bewoog het hun helemaal niet, daarom was ieder bezig met z'n eigen dingen. De vader zei:
"Mijn hart is verscheurd en heeft gebloed. 0h hadden deze mensen er maar een voorstelling van hoeveel het mij gekost heeft om deze trein door te laten gaan en hun het leven te redden."

Joh. 3:16 Want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn enig geboren Zoon gegeven heeft opdat een ieder die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwig leven hebbe.
Een mens kan het offer dat gebracht is nooit volledig beseffen, maar toch is dat offer wel gebracht. God liet liever Zijn eigen Zoon sterven aan het kruis, dan mensen geen middel van verlossing te schenken. Wat een liefde!

28 februari 2009

Wat houden hemel en hel in?

Een man Gods had op een dag een gesprek met de Heer en zei:
'Heer, ik zou willen weten wat hemel en hel inhouden.'

De Heer leidde de man naar 2 deuren,
Hij opende één van de deuren en liet de man binnenkijken.

In het midden van de kamer was een hele grote ronde tafel
In het midden van die tafel stond een grote pan met stamppot,
welke heerlijk geurde en maakte dat de man Gods watertandde
De mensen die rondom de tafel zaten waren echter mager en ziekelijk.
Ze leken erg hongerig.
Ze hielden lepels in hun handen met erg lange handgrepen,
welke aan hun armen vastgemaakt waren.
Het was voor een ieder mogelijk om in de pan met heerlijk eten te reiken, maar omdat de lepels langer waren dan hun armen,
konden ze de lepels niet naar hun monden brengen.
De man rilde bij het aangezicht van deze ellende en dit lijden.

God zei:'Nu heb je de hel gezien,'

Ze gingen naar de volgende kamer, en God opende de deur.

Deze was exact dezelfde als de eerste.......
Er stond een grote ronde tafel in het midden van de kamer,
met daarop een grote pan met stamppot,
waarvan de man moest watertanden.
De mensen hier waren uitgerust met dezelfde lange lepels,
vastgemaakt aan hun armen.
Maar deze mensen waren wel doorvoed en gezond.
Lachend en pratend met elkaar.

De man zei:'Ik snap het niet, ik snap er niks van!'
'Het is vrij simpel' sprak God, 'je hoeft maar één ding te weten.
Zie je, zij hebben geleerd om elkaar te voeden,
terwijl de inhalige mensen alleen maar aan zichzelf denken.'

Toen Jezus aan het kruis stierf, dacht Hij aan jou!

Laten we elkaar helpen!

Rom. 15:1 Wij, de sterken, moeten de zwakken in hun kwetsbaarheid helpen en niet ons eigen belang dienen.

1 Petr 4:10 Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.

14 januari 2009

U bent alles wat ik ooit zou willen zijn

Heer, ik wil U danken,
Voor Uw handen die mij dragen.
Heer, ik wil U danken,
Voor Uw ogen die mij zien.
Heer, ik wil U danken,
Voor Uw oneindige genade.
En ik besef te weinig,
Dat ik dat niet verdien.

Ik heb spijt van die momenten,
Dat ik U vergeet.
Maar dwars door alles heen, Heer,
Wil ik zo graag dat U dit weet.

U bent alles wat ik ooit zou willen zijn.
U bent mijn eindeloos streven,
De passie van mijn leven.
U bent de sterke arm,
In mijn moment van pijn.
De diepste liefde die ik voel,
U bent mijn weg, U bent mijn doel.
U bent alles, wat ik ooit zou willen zijn.

Heer, ik kan niet zeggen,
Dat ik altijd trouw aan U ben.
En ik moet bekennen,
Soms voelt U zo ver weg.
Heer ik wil belijden,
Dat ik zo vaak gefaald heb.
Maar ondanks al mijn fouten,
Bent U er, die mij kent.

Ik heb spijt van die momenten,
Dat ik U vergeet.
Maar dwars door alles heen, Heer,
Wil ik zo graag dat U dit weet.

U bent alles wat ik ooit zou willen zijn.
U bent mijn eindeloos streven,
De passie van mijn leven.
U bent de sterke arm,
In mijn moment van pijn.
De diepste liefde die ik voel,
U bent mijn weg, U bent mijn doel.
U bent alles, wat ik ooit zou willen zijn.

Ik wil meer van U,
Ik verlang naar meer van U.
Laat me zijn, zoals U bent,
Opdat men U, in mij herkent.
Jezus.

U bent alles wat ik ooit zou willen zijn.
U bent mijn eindeloos streven,
De passie van mijn leven.
U bent de sterke arm,
In mijn moment van pijn.
De diepste liefde die ik voel,
U bent mijn weg, U bent mijn doel.
U bent alles, wat ik ooit zou willen zijn.

Meer dan ik ooit had kunnen dromen,
en zoveel meer dan ik ooit zou kunnen zijn
Meer dan ik me ooit had kunnen wensen.
Zoveel meer, bent U voor mij!